Henryk Ludwik Lercel

Ur. 25.9.1842 Przedmieście Czudeckie, zm. 20.6.1915 Lwów. Syn leśniczego Franciszka Lerzela i Heleny Troczyńskiej. Ukończył 2-klasową szkołę realną. 1861-1862 po zdaniu egzaminów wstępnych był słuchaczem Akademii Technicznej na Politechnice Lwowskiej.
W Powstaniu porucznik strzelców w oddziale Mossakowskiego i Horodyńskiego. Walczył m.in. pod Radziwiłłowem. W walce wręcz został ugodzony bagnetem przez carskiego żołnierza. Aresztowano wówczas 79 Powstańców których przewieziono do Żytomierza w dniu 7.7.1863, a następnie do Kijowa. Pod koniec lipca więziony w baszcie wschodniej twierdzy kijowskiej, poddany ostatecznej rewizji, odziany w strój więzienny. 18.12.1863 zesłany wysłany w partii na Syberię. W 1865 przebywał w Tambowie. O jego uwolnienie, jako poddanego austriackiego, starał się ks. Ruczka. Wrócił do kraju w 1869.
Nauczyciel w kolonii niemieckiej w Ottehausen (ob. Zatoka na Ukrainie). Następnie w Ujsołach. W 1889 radny w Ujsołach. Pochowany we Lwowie, na Łyczakowie na "Górce Powstańców"
Żona: Anna Piętka.
Dzieci: Ludwik (1885), Jadwiga Waleria (1887), Władysław (1891), Stefania (1893), Mieczysław Jan (1896), Bronisław (ok. 1897)
Syn Mieczysław Jan żołnierz I Wojny Światowej, Orlę Lwowskie, oficer AK, poległ 15.8.1944 w Powstaniu Warszawskim